met mijn zuster op een onbestemde desolate plek, samen met nog andere mensen

een grote berg, een soort glijbaan van zwart rubber. de mensen mochten naar boven klimmen met kans om te sterven. het was een executie. sommige mensen kregen een strop als ze boven waren gekomen en moesten zich ophangen. hun lichamen bungelden boven de glijbaan. ik offerde mij op. kort daarvoor lag ik naast mijn zuster op mijn rug. na mijn beslissing dansten mijn zuster en ik een mooie dans. zij zoende op mijn voorhoofd als afscheid. ik klom de glijbaan op en gleed naar beneden. er gebeurde niets. dan ging ik weer liggen

Beste meneer Barnhoff

U leeft in een saai huis, een lelijk huis met vale gordijnen, met beschimmelde tapijten. Uw huis is zelfs zo lelijk dat ik haast onpasselijk werd toen ik op de drempel stond. U heeft uw huis geërfd van een oplichter. Hij heeft het gestolen van een nobele baron. Mijn vader heeft hem goed gekend. De baron was zeer gerespecteerd. Hij fietste rond en hielp mensen uit de nood. U heeft uw huis geërfd van een moordenaar. U bent ook een moordenaar. Uw vrouw is een heks. zij moet uit mijn buurt blijven. 

Ik hoef uw geld niet. Uw geld is van dubieuze bron. Wij zijn eerlijke mensen, wij hoeven uw smerig geld niet.

hoogachtend

de familie Horst 

‘Wat doet u?’ ‘in het dagelijks leven, ik.’ ‘dagelijks zegt u, is het dan zo dat u het leven opdeelt in stukken van telkens 24 uur?’ ‘als u mij laat dan uitspreken dan..’ ‘ho maar. Ik bedoelde het heus niet zo, mijn beste. Heeft u mijn moeders taart al eens geproefd? Zij schijnt de beste van de ganse streek te zijn.’ ‘in mijn leven heb ik vaak tegenslag gekend. Ik dineerde, om het dan plastisch uit te drukken, met de duivel.’ ‘interessant.’ ‘dat lijkt me zeer waar.’ ‘wanneer stierf uw moeder?’ ‘mijn moeder is nog niet gestorven. Het is zelfs zo dat heel mijn gezin en de ganse familie nog in leven is. Alleen ik heb vaak aan een zijden draadje gehangen, maar ik wist mezelf steeds uit de put te trekken. Nu ben ik directeur, van een grote bank.’ ‘ik las nochtans over uw moeder dat..’ ‘dat zal een verkeerd bericht geweest zijn.’ ‘nu goed, ik wilde u enkel over uw moeder bevragen.’ ‘nochtans kan ik over mezelf het een en ander vertellen. Ik sliep vroeger enkel op de grond, omdat ik van een koortsig type mens ben.’

De cameraman kijkt twijfelend naar de regisseur. Deze is ziedend. Niet alleen moest hij de acteurs enorm veel betalen, ook houden zij zich niet aan hun script en improviseren op erbarmelijke wijze. ‘zouden de heren zo goed willen zijn om hun teksten de volgende keer beter te kennen?’

Acteur 1 repliceert. ‘excuseer, meneer de regisseur. Het script rammelt langs iedere zijde en leidt nergens toe. Hoe dan ook, onze inbreng is van veel frissere aard. De spontaniteit is belangrijk in dit soort speelfilms.’

Acteur 2 heeft berouw. ‘ik liet me meeslepen door het moment.’

6 maart

tainie vaises

muziek voor tong en oor

nodig:
- veel contactmicrofoons
- veel pedalen (delay, distortion, reverb...)
- een reeks hele grote versterkers
- een grote kookpot
- mes
- water
- mixer
- een vuur
- boter
- bouillon
- ajuinen
- prei
- knolselder
- pompoen
- peper, zout en andere kruiden
- tomaten
- wortels

te werk:

sluit alle microfoons aan op zoveel mogelijk plekken: niet op de groenten maar op de metalen spullen, zoals het vuur, de pot, de snijplank, de messen...
trommel een zo groot mogelijk publiek op.
laat de ajuinen fruiten, zet alle microfoons aan, op het luidste. laat dan de prei stoven en frutsel aan de pedalen zodat de meest spectaculaire geluiden ontstaan. ga dan verder met de pompoen te bakken in de pot, samen met de knolselder. voeg dan water met bouillon toe, samen met de tomaten en de wortelen. laat de soep even koken, mix het dan.
ondertussen krijgt het publiek honger en ondanks de onuitstaanbare lawaaigeluiden zullen zij blijven staan.
als beloning krijgt iedereen een kommetje soep.